“Bu kitap ne sonbahar ne de Çin’le ilgili elbette. Dolay?s?yla zaman ve mekân benzerlikleri birer tesadüften ibarettir.”

Absürdün, ?enli?in, oyunbazl???nve varolu?çulu?un imkânlar?n? zorlayarak edebiyat laboratuvar?nda ç?lg?n deneyler yapan Boris Vian, Pekin’de Sonbahar roman? hakk?nda okuruna gereken uyar?y? arka kapa?a dü?tü?ü bu notla yapar.

Pekin’de Sonbahar, okuru tüm canl?l???yla “ya?ayan” Paris’ten uçsuz bucaks?z bir yokyere, Egzopotamya çölüne do?ru bir yolculu?a sürükleyen ve çölde ba?lam?? anlams?z bir demiryolu in?a projesinin ortas?na birçok ba?karakterle birlikte b?rak?veren kurgusuyla, her seferinde daha da ?iddetlenerek yeniden patlayan co?kulu bir kahkaha gibi edebiyat alan?nda beliriverdi?inde, edebiyat çevreleri ve ele?tirmenler bunun sürekli olu?um halinde bir yap?t oldu?unun fark?na varamam??lard?.